بنام خدا

سلام
چهارم ربیع الثانی، روز ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) مبارک باد.
هر روز که میاد پیامی برای ما داره و با فکر کردن در روزها و حوادث و تاریخشون میتونیم خودمون رو یک روز جلو بندازیم.
خب باید در شخصیت افراد موفقی مثل حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) فکر کرد تا به حرکت در اومد.
تا به حال مناسبات بین خودمون ( که ادعامون میشه منتظر مهدی(عج) ) هستیم و حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) را بررسی کردیم؟
خب اون بزرگوار چهار امام را درک کردن و تمام عقائد خودشون را در برابر امام هادی(ع) عرضه کردن، امام هم بعد از تایید ایشون فرمودند: « أنت ولینا حقّاً» تو بحق دوست ما هستی.
اما ما چی؟
اگه الان امام زمانمونو ببینیم چیزی برای عرضه داریم؟
یا اینکه میخوایم در عین شرمندگی سرمونو پایین بندازیم؟
اینکه شیعه مثل عبدالعظیم حسنی(ع) با روی باز بشینه خدمت امام زمانش و در آخر هم با تایید امام روبرو بشه بهتره یا اینکه سرشو بندازه پایین و خودش از خجالت بره بیرون؟
اینکه امام زمان با افتخار شیعیان رو ارجاع بده به بنده‌ای مثل عبدالعظیم حسنی(ع) خوبه یا اینکه تا اسم یکی از شیعیان رو نزد امام زمانش ببرن امام سرشو از خجالت بندازه پایین؟
ان شالله که هممون توفیق داشته باشیم به بزرگانی همچون این بزرگوار نزدیکتر بشیم و از افتخارات اهل بیت حساب بشیم

نگارنده : عبدالله

پاسخهای نورانی دوستان [ جواب]